Flux, Helios/Toet en Cosmo/Mauw zijn vandaag 6 weken oud. Gisteren kreeg ik op mijn werk een berichtje van Alphons dat het mandje van de kattenkrabpaal was afgebroken. Best vreemd want het is toch een stevige krabpaal, maar niemand was gewond geraakt want er liggen altijd zachte kussens onder de kleine krabpaal want die kleintjes hebben nogal eens de gewoonte gewoon naar beneden te storten/springen.
’s Avonds heeft Alphons een deel van de krabpaal verwijderd, momperde iets over ‘bestaat er naast metaalmoeheid nu ook al plasticmoeheid’ en de krabpaal zit weer in elkaar.
Vandaag hoor ik zielig gepiep uit de kattenkamer en daarmee ook gelijk de verklaring voor het afgebroken mandje: mama heeft besloten dat dat inieminie mandje met een diameter van 30 centimeter (ik heb het nagemeten) de aller aller allerbeste ‘ik geef melk aan de kittens’-plaats is die je je maar kan voorstellen. En dat past dus niet. En dus heeft Helios ERNSTIGE honger (hoewel ie net enorme hoeveelheid Schesir kip naar binnen heeft gewerkt maar dat is heel anders natuurlijk) en het PAST niet.
Linksboven vertelt Helios dat ie HONGER heeft
Tsja… ik heb de hele berg maar op de grond gelegd en een kussen gegeven maar ik ben zo ondertussen al 5x zo tegengekomen en ik denk niet dat mama heel binnenkort veel slimmer wordt hahaha.
Het was deze week overigens zo’n slecht weer dat de kippen dan maar binnen mochten rondlopen (ze zitten binnen, maar ze mogen normaal elke dag buiten maar ze houden niet zo van regen) en dat vonden de kittens ook heel erg vreemd. (foto: zie album Flux)
